Φλεγμονώδης Νόσος Του Εντέρου

ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗΣ ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ

(ΓΕΝΙΚΑ)

H φλεγμονώδης νόσος του εντέρου είναι ιδιοπαθής νόσος, αφορώσα απορρυθμισμένη ανοσοαντίδραση στην εντερική μικροχλωρίδα του ξενιστού. Δύο κύριοι τύποι της νόσου είναι η ελκώδης κολίτις, η οποία περιορίζεται στο παχύ έντερο (βλεννογόνο και υποβλεννογόνιο χιτώνα) και η νόσος του Crohn, η οποία προσβάλλει οποιοδήποτε τμήμα του γαστρεντερικού σωλήνος (από το στόμα μέχρι το πρωκτό) και χαρακτηρίζεται από διαλείπουσες ‘’πηδητές’’ βλάβες κατά μήκος αυτού, με προσβολή όλου του πάχους του τοιχώματος αυτού.

Υπάρχει γενετική προδιάθεση στη νόσο και οι ασθενείς με τη κατάσταση αυτή είναι περισσότερο επιρρεπείς στην ανάπτυξη κακοήθειας.

Η ελκώδης κολίτις και η νόσος του Crohn μοιράζονται πολλές εξωεντερικές εκδηλώσεις, αν και μερικές από αυτές τείνουν να συμβαίνουν συνηθέστερα είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τύπο της νόσου. Εκδηλώσεις από τους οφθαλμούς, το δέρμα, το στόμα, τις αρθρώσεις (πχ άφθες, οζώδες ερύθημα, αρθρίτις μεγάλων αρθρώσεων και επισκληρίτις) αντανακλούν ενεργό νόσο, ενώ άλλες εκδηλώσεις, όπως η γαγγραινώδης πυοδερμία, η πρωτοπαθής σκληρυντική χολαγγειϊτις, η αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτις, η ραγοειδίτις, η νεφρoλιθίαση και η χολολιθίαση μπορεί να συμβούν κατά τη φάση ηρεμίας της νόσου.

Αν και αμφότερες οι παθήσεις έχουν διακριτά ιστολογικά ευρήματα, περίπου 10-15% των ασθενών δεν μπορούν να ταξινομηθούν οριστικά, είτε στον ένα είτε στον άλλο τύπο. Στους ασθενείς αυτούς η νόσος περιγράφεται ως ακαθόριστη κολίτις. 
Γενικά συμπτώματα που είναι συνήθη στην φλεγμονώδη νόσο του εντέρου περιλαμβάνουν  πυρετό, εφιδρώσεις, κακουχία και αρθραλγίες.

Το ορθό προσβάλλεται πάντοτε στην ελκώδη κολίτιδα και η νόσος αφορά βλάβη του βλεννογόνου και του υποβλεννογονίου χιτώνος κατά συνέχεια ιστού. Η πορεία αμφοτέρων των παθήσεων  χαρακτηρίζεται από υφέσεις και εξάρσεις όσον αφορά την ένταση και την βαρύτητα τους. Όταν ο ασθενής έχει συμπτώματα λόγω ενεργού φλεγμονής, η νόσος θεωρείται ότι ευρίσκεται σε ενεργό στάδιο δηλαδή ο ασθενής έχει αναζωπύρωση της φλεγμονώδους παθήσεως του εντέρου.

Σε πολλές περιπτώσεις, τα συμπτώματα αντιστοιχούν στο βαθμό της φλεγμονής που είναι παρούσα σε κάθε πάθηση, αν και αυτό δεν είναι πάντοτε αληθές. Σε μερικούς ασθενείς τα αντικειμενικά στοιχεία, που συνδέουν ενεργό νόσο με συνεχιζόμενη φλεγμονή, θα πρέπει να αναζητούνται προτού χορηγηθούν φάρμακα με σημαντικές παρενέργειες, επειδή οι εκδηλώσεις από το γαστρεντερικό σωλήνα μπορεί να οφείλονται σε άλλες αιτίες, που δεν έχουν σχέση με τη φλεγμονώδη πάθηση του εντέρου, περιλαμβανομένων του συνδρόμου του ευερεθίστου κόλου του εντέρου, της κοιλιοκάκης ή άλλων σύμπλοκων διαγνώσεων, όπως επιδράσεις μη στερινοειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (NSAIDs), η ισχαιμική και η λοιμώδης κολίτις κλπ.

Αν και η ελκώδης κολίτις και η νόσος Crohn έχουν σημαντικές διαφορές, πολλές από τις διαθέσιμες θεραπείες για κάθε πάθηση είναι επίσης αποτελεσματική και για την άλλη. Η χειρουργική επέμβαση για την ελκώδη κολίτιδα είναι θεραπευτική για την νόσο του εντέρου και τη δυνητική ανάπτυξη κακοήθειας στο έντερο, αλλά δεν είναι θεραπευτική για την νόσο του Crohn.